استاديوم المپيكو
استادیوم المپیکو، پروژه‌ای که در دوره موسولینی آغاز شد، به‌عنوان محور مجموعه‌ی ورزشی فورو ایتالیکو ساخته شد. ساخت استادیوم در سال ۱۸۹۲ آغاز و طبقه‌ی اول آن در سال ۱۹۳۲ تکمیل شد. عملیات ساخت طبقه‌ی دوم استادیوم به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم متوقف شد و در دسامبر سال ۱۹۵۰ مجددا از سر گرفته شد. استادیوم المپیک رم به صورت رسمی در ۱۷ می سال ۱۹۵۳ با یک بازی بین تیم‌های ملی ایتالیا و مجارستان افتتاح شد. در آن زمان ظرفیت آن ۱۰۰هزارنفر بود و بخش اعظم آن را تراس تشکیل میداد.
استادیوم المپیکو به‌عنوان استادیوم اصلی برای المپیک ۱۹۶۰ انتخاب شد و پس از این انتخاب، محل ایستادن در ورزشگاه به صندلی تبدیل شد و ظرفیت آن هم به ۵۳ هزار نفر کاهش یافت. در طول بازی‌ها، استادیوم میزبان افتتاحیه، اختتامیه و رقابت ورزشکاران بود. هشت سال بعد، استادیوم المپیکو به‌عنوان محل اصلی مسابقات قهرمانی یورو ۱۹۶۸ مطرح شد و میزبان بازی رده‌بندی و بازی فینال بین ایتالیا و یوگسلاوی بود
استادیوم المپیکو تا زمانی که به‌عنوان محل برگزاری مسابقات قهرمانی اروپا در سال ۱۹۸۰ انتخاب شود، بدون تغییر باقی ماند و میزبان سه بازی گروهی و فینال بین آلمان غربی و بلژیک (۲-۱) بود. در همین سال‌ها، ورزشگاه میزبان دو فینال جام اروپایی نیز بود؛ یکی در سال ۱۹۷۷ بین لیورپول و بورسیا مونشن گلادباخ (۳-۱) و دومی در سال ۱۹۸۴ بین لیورپول و آلمان غربی (۱-۱)
زمانی که ایتالیا به‌عنوان میزبان جام جهانی ۱۹۹۰ برگزیده شد، کاملا واضح بود که ورزشگاه به یک بازسازی اساسی نیاز دارد. در نقشه‌های ابتدایی تنها تغییر دکوراسیون مطرح شد، اما تغییرات تکمیلی بعدی در واقع یک استادیوم جدید را به وجود آورد. جایگاه‌های تماشاچیان به زمین نزدیک‌‌تر شدند و استادیوم با یک سقف مجهزتر شد، تغییرات نهایتا منجر به افزایش ظرفیت استادیوم به۷۴ هزار صندلی شد
در طول جام جهانی، استادیوم میزبان هر سه بازی گروهی ایتالیا، بازی یک‌شانزدهم ایتالیا و یک‌چهارم نهایی و بازی فینال بین آلمان و آرژانتین (۱-۰) بود. در سال‌های بعد هم میزبان دو فینال جام باشگاه‌های اروپا بود، اولی در سال ۱۹۹۶ بین یوونتوس و آژاکس (۱-۱) و دیگری در سال ۲۰۰۹ بین بارسلونا و منچستریونایتد (۲-۰).
در سال ۲۰۰۷ نیز استادیوم مورد بازسازی قرار گرفت تا کماکان واجد شرایط میزبانی فینال‌های جام باشگاه‌های اروپا در آینده باشد. در کنار دیگر تغییرات تمامی صندلی‌های استادیوم هم تعویض شدند.
هر دو تیم لاتزیو و آ.اس. رم نشان داده بودند که بازی کردن در استادیوم بیش از اندازه بزرگ و متعلق به کمیته ملی المپیک ایتالیا (C.O.N.I) کار آسانی نیست. در اواسط دهه‌ی ۲۰۰۰، لاتزیو تصمیم گرفت به یک استادیوم جدید نقل مکان کند، اما این تصمیم عملی نشد
استادیوم المپیکو در شمال رم و چهار کیلومتری شمال شهر واتیکان قرار دارد. موقعیت قرارگیری آن در مجموعه‌ی ورزشی Foro Italico است که از یک سمت به رودخانه‌ی تیبر (Tiber) نزدیک و در سوی دیگر با یک طبیعت حفاظت شده در ارتباط است
